Μετά από 111 και πλέον χρόνια από τη βύθισή του, ο Τιτανικός επανέρχεται στην επικαιρότητα για έναν θλιβερό λόγο. Η εξαφάνιση του Titan, ενός υποβρύχιου σκάφους της εταιρείας OceanGate Expeditions που μετέφερε επιβάτες για να δουν το ναυάγιο του Τιτανικού. Το γεγονός αυτό επανέφερε τον Τιτανικό στη ζωή μας περισσότερο από έναν αιώνα μετά το μοιραίο ταξίδι του, που στοίχισε τη ζωή σε 1.517 επιβαίνοντες. Είχαν περάσει μόλις τέσσερις ημέρες όταν μια σύγκρουση με παγόβουνο εξαπέλυσε μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες του 20ού αιώνα. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι η καταστροφή αυτή περιβάλλεται ανέκαθεν από μια αύρα που κατά καιρούς έμοιαζε καταραμένη, καθώς και από μια γοητεία που βάδιζε με το ένα πόδι στην πραγματικότητα και το χειροπιαστό, αλλά με το άλλο ταλαντευόταν στη φαντασία και το αβέβαιο .Υπήρξαν πολλές θεωρίες σχετικά με το ναυάγιο. Ωστόσο, είναι εντυπωσιακό να δούμε, για παράδειγμα, πώς 14 χρόνια πριν από τη βύθιση του Τιτανικού, ο συγγραφέας Morgan Robertson δημοσίευσε ένα μυθιστόρημα με τίτλο The Wreck of the Titan, στο οποίο προέβλεψε το ατύχημα. Στις σελίδες του, αφηγείται πώς ένα κρουαζιερόπλοιο που ονομάζεται – κατά σύμπτωση – Τιτάνας βυθίζεται μετά από πρόσκρουση σε παγόβουνο κάπου στον Ειρηνικό Ωκεανό, προκαλώντας αρκετούς θανάτους λόγω της έλλειψης σωσίβιων λέμβων. Παρομοίως, κατά τη διάρκεια της κατασκευής του Τιτανικού, η οποία πραγματοποιήθηκε το 1909 στο Μπέλφαστ του Ηνωμένου Βασιλείου, έχασαν τη ζωή τους οκτώ εργάτες. Ήταν απλά πάρα πολύ κακή τύχη.
Όταν βυθίστηκε ο Τιτανικός
Στις 10 Απριλίου 1912, δεκάδες επιβάτες επιβιβάστηκαν στον Τιτανικό περιμένοντας να φτάσουν από το Σαουθάμπτον της Αγγλίας στη Νέα Υόρκη, στο παρθενικό ταξίδι ενός από τα πιο πολυτελή πλοία που κατασκευάστηκαν ποτέ και που καυχιόταν ότι ήταν άφθαρτο.
Συνολικά, 2.224 άνθρωποι επιβιβάστηκαν για να συνοδεύσουν τον καπετάνιο Edward John Smith καθώς διέσχιζε τον Ατλαντικό, απολαμβάνοντας τις πολυτέλειες και τις ανέσεις του πλοίου της White Star Line. Το ταξίδι ξεκίνησε καλά και ομαλά, αλλά η μοίρα είχε κάτι να επιφυλάξει σε όλους και, στις 11:40 της 14ης Απριλίου, το κύτος του Τιτανικού προσέκρουσε σε ένα παγόβουνο που οι ναύτες δεν είχαν καταφέρει να αποφύγουν, προκαλώντας μια τεράστια τρύπα μέσα από την οποία άρχισε να εισχωρεί νερό και να πλημμυρίζει διάφορα τμήματα. Λίγες ώρες αργότερα, το πλοίο είχε σπάσει στη μέση και άρχισε να βυθίζεται, παίρνοντας μαζί του 1.500 από τους περίπου 2.000 επιβαίνοντες που ονειρεύονταν να δουν το Άγαλμα της Ελευθερίας στον ορίζοντα. Η διάσωση ήρθε πολύ αργά, δεν υπήρχαν αρκετές σωσίβιες λέμβοι και η υπόθεση του Τιτανικού (που βρίσκεται εδώ και χρόνια κάτω από το νερό και κινδυνεύει να εξαφανιστεί) έγινε μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες όλων των εποχών, μια τραγωδία που προκάλεσε επίσης την περιέργεια εκατομμυρίων ανθρώπων που ήθελαν να μάθουν ποιοι ήταν οι επιβάτες, πώς ήταν οι τελευταίες τους στιγμές και αν η θεωρία ότι το πλοίο δεν βυθίστηκε πραγματικά ήταν αληθινή. Το ατύχημα του Τιτανικού, το οποίο περιβάλλεται από διάφορες θεωρίες συνωμοσίας, γίνεται 111 ετών και εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιοι μύθοι γύρω από το περιστατικό, καθώς και η επιθυμία να μάθουμε περισσότερα για τους ανθρώπους που επέζησαν ή πέθαναν στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού.
Διάσημοι επιβάτες του Τιτανικού
Molly Brown: Γνωστή ως “Η αβύθιστη Molly Brown”, λέγεται ότι βοήθησε δεκάδες επιβάτες να επιβιβαστούν στις σωσίβιες λέμβους για την εκκένωση του Τιτανικού, καθώς και ότι φρόντισε να φτάσει η δική της βάρκα σε ασφαλές σημείο.
John Jacob Astor IV: Ήταν ο πλουσιότερος άνθρωπος στο πλοίο και λέγεται ότι επιβιβάστηκε στον Τιτανικό με την οικογένειά του, ώστε το μωρό του να γεννηθεί στην Αμερική.
Τόμας Άντερσον: Ήταν ο αρχιτέκτονας του Τιτανικού και έπρεπε να επιβλέπει ότι όλα θα κυλούσαν ομαλά σε όλο το ταξίδι.
Benjamin Guggenheim– Ο μεγιστάνας των ορυχείων ταξίδευε με τη Γαλλίδα τραγουδίστρια Léontine Aubar, και λέγεται ότι βοήθησε την ίδια και άλλους επιβάτες να επιβιβαστούν στις σωσίβιες λέμβους.
Cosmo και Lucy Duff-Gordon: Αυτό το ζευγάρι Βρετανών κατάφερε να επιβιώσει στον Τιτανικό, αλλά φέρεται να επικρίθηκε επειδή δεν επέτρεψε σε περισσότερους ανθρώπους να επιβιβαστούν στη βάρκα τους.
Isidor και Ida Straus: Ήταν ένας από τους ιδιοκτήτες των διάσημων καταστημάτων Macy’s, που τον έκαναν εκατομμυριούχο, και λέγεται ότι φρόντισε να εξασφαλίσουν στη γυναίκα του, τα παιδιά του και άλλους επιβάτες μια θέση στις βάρκες.
Millvina Dean: ήταν η νεότερη επιζών του Τιτανικού και κατάφερε να επιβιώσει μαζί με τη μητέρα και τον αδελφό της. Η Dean έγινε αργότερα η τελευταία επιζών του Τιτανικού μέχρι τον θάνατό της το 2009.
Τιτανικός: η “διαβολική” κατασκευή
Το RSM Titanic, ιδιοκτησίας της ναυτιλιακής εταιρείας White Star Line, άρχισε να σχεδιάζεται και να κατασκευάζεται το 1908 και ολοκληρώθηκε το 1911. Μήνες αργότερα, στις αρχές του 1912, ολοκληρώθηκε όλος ο εσωτερικός του διάκοσμος. Η κατασκευή του δεν ήταν εύκολη. Όλα πήραν περισσότερο χρόνο από το αναμενόμενο, υπήρχαν διαμάχες μεταξύ των υπεύθυνων εταιρειών, η εξεύρεση των κεφαλαίων ήταν περίπλοκη και τα μπρος-πίσω οδηγούσαν μόνο σε συγκρούσεις. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, οκτώ εργάτες της κατασκευαστικής εταιρείας Harland and Wolff έχασαν τη ζωή τους. Αν και αυτός είναι ο αριθμός που είναι γνωστός, υπάρχουν εκδοχές που αναφέρουν πολύ μεγαλύτερο αριθμό, κάτι που ακόμη ερευνάται. Ακολουθούν ορισμένες από αυτές τις περιπτώσεις. Ο Samuel Joseph Scott έσπασε το κρανίο του πέφτοντας από μια σκάλα- ο συνάδελφός του John Kelly πέθανε όταν έπεσε από το πλοίο δύο μήνες αργότερα- ο William Clarke, ένας γεωτρίβης, πέθανε από πνευμονία μετά από πτώση, ενώ ο James Dobbin συνθλίφθηκε από ξυλεία- και ο Robert James Murphy, υπέστη επίσης μια τυχαία πτώση που του έσπασε το κρανίο, ανέφερε η Daily Star σε σχετικό άρθρο της. Και ενώ γινόταν αυτή η διαδικασία, η οποία διήρκεσε περισσότερο από το αναμενόμενο, υπήρχε επίσης μια μεγάλη πυρκαγιά στην περιοχή της αποθήκης κάρβουνου. Άλλος ένας κακός οιωνός για τη μοιραία κατάληξη που έμελλε να έχει.
Η κατάρα της μούμιας του Τιτανικού
Πρόκειται για ένα αιγυπτιακό καπάκι φέρετρου από ξύλο και βαμμένο γύψο, το οποίο κάποτε κάλυπτε τη μούμια μιας γυναίκας, πιθανότατα ιέρειας του Αμόν Ρε. Σήμερα στεγάζεται στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου. Γνωστό ως η “άτυχη μούμια” (αν και στην πραγματικότητα η μούμια δεν υπάρχει, καθώς είναι απλώς αυτό το καπάκι φέρετρου μήκους 1,62 μέτρων, έντονα βαμμένο και καλυμμένο με ιερογλυφικά), ο θρύλος υποστηρίζει επίσης ότι το αρχαιολογικό κομμάτι ήταν η αιτία της βύθισης του Τιτανικού. Ο William T. Stead, ο οποίος επέβαινε στο πλοίο και δεν επέζησε από το ατύχημα, φέρεται να διηγήθηκε στο πλήρωμα την ιστορία με τις κατάρες της “μούμιας” και ισχυρίστηκε ότι η μούμια βρισκόταν στο πλοίο.
Ποια είναι όμως η ιστορία αυτού του αντικειμένου; Μεταξύ 1860 και 1870, ο Thomas Douglas Murray το αγόρασε από μια ομάδα τυμβωρύχων στη Θήβα της Αιγύπτου. Ο άνδρας και η ομάδα του το μετέφεραν στην Αγγλία, αλλά πολλαπλές ατυχίες βρήκαν την ομάδα. Ένας από τους συντρόφους χάθηκε στην έρημο και εξαφανίστηκε- ένας άλλος πυροβολήθηκε κατά λάθος στο χέρι και έχασε το συγκεκριμένο άκρο. Και όταν έφτασαν στη Βρετανία, οι παράξενες καταστάσεις συνεχίστηκαν: ένας από αυτούς τους ανθρώπους προσβλήθηκε από μια σοβαρή ασθένεια που τον άφησε καθηλωμένο στο κρεβάτι.
Σύμφωνα με το National Geographic, το κομμάτι χρονολογείται από τα τέλη της 21ης Δυναστείας (950-900 π.Χ.) και η απεικόνιση δείχνει ότι η φιγούρα έχει περούκα, περιδέραιο και έχει τα χέρια του τοποθετημένα με έναν περίεργο τρόπο, στο ύψος του στήθους και οριζόντια, με τις παλάμες στραμμένες προς τα έξω.
Οι μύθοι του Τιτανικού
Το πλοίο που τίποτα δεν μπορούσε να καταστρέψει: Είναι μια δημοφιλής πεποίθηση ότι οι κατασκευαστές του Τιτανικού είπαν ότι τίποτα δεν μπορούσε να τον βυθίσει, αλλά το BBC αναφέρει ότι αυτό που πραγματικά είπαν ήταν ότι ήταν “πρακτικά αβύθιστος” και ότι γνώριζαν ότι δεν ήταν το καλύτερο πλοίο, απλώς το μεγαλύτερο.
Δεν ήταν ακριβώς πρωτότυπος σχεδιασμός: Πολλοί πίστευαν ότι ο Τιτανικός ήταν ένα μεγάλο βήμα προς τα μπρος στην καινοτομία και τον σχεδιασμό, αλλά λέγεται ότι πολλά από τα στοιχεία του δημιουργήθηκαν χρησιμοποιώντας άλλα μικρότερα πλοία ως έμπνευση και απλώς έγιναν προσαρμογές για να γίνουν όλα μεγαλύτερα.
Πολλές θεωρίες συνωμοσίας: Υπάρχουν πολλές θεωρίες συνωμοσίας που περιστρέφονται γύρω από το ατύχημα, κάποιοι πιστεύουν ότι ήταν ένα άλλο πλοίο που βυθίστηκε ή ότι δεν ήταν παγόβουνο αλλά τορπίλη από εχθρικό υποβρύχιο, αλλά αυτές είναι απλώς θεωρίες και υπάρχουν στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι το παγόβουνο τα προκάλεσε όλα.
Το πρόβλημα ήταν η ταχύτητα: Πολλοί λένε ότι το παγόβουνο δεν ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα του Τιτανικού, αλλά το γεγονός ότι οι δημιουργοί του προσπαθούσαν να σπάσουν ένα ρεκόρ και να φτάσουν στον προορισμό τους νωρίτερα από το αναμενόμενο. Υποτίθεται ότι το πλοίο πήγαινε πολύ γρήγορα, γι’ αυτό και η σύγκρουση με το παγόβουνο ήταν τόσο καταστροφική.
Ο ηρωικός καπετάνιος; Ο καπετάνιος Smith μνημονεύεται ως ήρωας, αλλά το BBC λέει ότι στην πραγματικότητα ήταν αυτός που αγνόησε τις προειδοποιήσεις για το παγόβουνο και επέτρεψε να εκτοξευθούν οι σωσίβιες λέμβοι χωρίς να είναι πλήρως φορτωμένες, γεγονός που θα μπορούσε να είχε σώσει άλλους 500 ανθρώπους.
Ο Τιτανικός: ένα παγόβουνο και ένα τρομερό τέλος
Αυτό που χρειάστηκε χρόνια για να κατασκευαστεί βυθίστηκε μόλις τρεις ώρες μετά τη σύγκρουση με ένα παγόβουνο. Υπήρχαν σωσίβιες λέμβοι μόνο για τους μισούς επιβάτες, γεγονός που αύξησε το μέγεθος της τραγωδίας. Και αυτή ήταν η αρχή μιας ιστορίας που περιβάλλεται από κατάρες και η οποία, μέχρι σήμερα, συνεχίζει να συγκλονίζει.
