Ο Ανδρέας Βουτσινάς: Ο δάσκαλος των θρυλικών Μονρόε, Μπράντο και Ντε Νίρο!

Πολλές φορές ακούμε για τη διεθνή καριέρα Ελλήνων καλλιτεχνών, αλλά συχνά απογοητευόμαστε από τα αποτελέσματα. Ωστόσο, υπάρχουν Έλληνες καλλιτέχνες που με το ταλέντο και το ήθος τους καταφέρνουν να κάνουν τη διεθνή καριέρα που ονειρεύονται, χωρίς τυμπανοκρουσίες και υπερβολές. Αυτοί οι καλλιτέχνες είναι πρότυπα για όλους μας. Με υπομονή και επιμονή, δουλεύουν σκληρά για να βελτιώσουν το ταλέντο τους και να δημιουργήσουν έργα που θα εντυπωσιάσουν το κοινό. Αντί να ακολουθούν τις τάσεις και τις μόδες, επικεντρώνονται στην τέχνη τους και στην αυθεντικότητά τους. Δύο παραδείγματα αυτών των καλλιτεχνών είναι ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Ανδρέας Βουτσινάς. Ο Θεοδωράκης είναι ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες της Ελλάδας και έχει καταφέρει να κερδίσει τον σεβασμό και την αναγνώριση σε όλο τον κόσμο. Ο Βουτσινάς είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς και σκηνοθέτες της γενιάς του και έχει καταφέρει να εργαστεί με μερικούς από τους μεγαλύτερους σταρ του κινηματογράφου. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο Βουτσινάς είναι ένας μυστηριώδης ηθοποιός και σκηνοθέτης, ο οποίος έχει γίνει ο σύμβουλος μερικών από τους μεγαλύτερους σταρ του κινηματογράφου. Αυτοί οι δύο άνθρωποι έχουν επηρεάσει την κουλτούρα μας και έχουν αφήσει το στίγμα τους στην ιστορία. Είναι αξιοσέβαστοι καλλιτέχνες και πρέπει να τους τιμήσουμε για το έργο τους.

Ο Ανδρέας Βουτσινάς, αυτός ο επιφανής Έλληνας σκηνοθέτης διεθνούς φήμης, αποτέλεσε αναμφίβολα έναν από τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές του ελληνικού θεάτρου. Γεννημένος στον Χαρτούμ του Σουδάν, στις 22 Αυγούστου του 1932, από γονείς που καταγόνταν από τα Φάρσα της Κεφαλονιάς, ο Βουτσινάς απέδειξε το ταλέντο του στην υποκριτική και την ενδυματολογία, σπουδάζοντας στο Old Vic και στη σχολή Δραματικής Τέχνης και Τραγουδιού του Webber Douglas στη Νέα Υόρκη, καθώς και στη σχολή του Λι Στράσμπεργκ. Ο Βουτσινάς, το 1953, σφράγισε την αγάπη του με την αγαπημένη του Αρτέμιδα Παπαστρατή, με έναν εκλεκτό πολιτικό γάμο στην πόλη του Λονδίνου. Την ίδια χρονιά, η αγαπημένη ζεύγους απέκτησε τον αγορίστικο θαυμαστό Μάριο, έναν εξαίσιο εικαστικό καλλιτέχνη, ο οποίος γεννήθηκε στην πόλη του Παρισιού, κατά τη διάρκεια του απολαυστικού ταξιδιού της μητέρας του πίσω στην Ελλάδα. Ο Ανδρέας Βουτσινάς ήταν ένας ευθύς και υπερβολικός άνθρωπος, που τόλμησε να μιλήσει ανοιχτά για τα λάθη του. Στη συνέντευξή του, αναφέρεται στη στιγμή που είδε τον γιο του μπροστά του και πώς ένιωσε σαν να γεννήθηκε ξανά. Καταλαβαίνω πόσο σημαντικό είναι να έχεις μια σχέση με το παιδί σου και πόσο δύσκολο είναι να μην μπορείς να του δώσεις αυτό που θα ήθελες. Είναι συγκινητικό που ο Ανδρέας Βουτσινάς είπε στον γιο του ότι το μόνο δώρο που μπόρεσε να του κάνει στη ζωή του ήταν να μην έχει πατέρα δολοφόνο. Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να ζεις με αυτό το βάρος και ελπίζω ότι θα βρεθεί ένας τρόπος να δημιουργηθεί μια σχέση επιρροής μεταξύ του πατέρα και του γιου. Όλα αυτά στο γραφείο του ψυχιάτρου, γιατί μόνο εκεί δέχτηκε να τους συναντήσει. Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις και πόσο σημαντικό είναι να έχεις κάποιον να μιλήσεις. Ο Μάριος Βουτσινάς εξέφρασε την απογοήτευσή του για τη σχέση του με τον γιο του, αλλά είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο γιος του ήταν εκεί για αυτόν μέχρι το τέλος. Το 1957, έγινε μέλος του Actors’ Studio, ενώ εργάστηκε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης στο Μπρόντγουεϊ, συνεργαζόμενος με τους μεγάλους Ελία Καζάν, Ζυλ Ντασέν και Λικ Μπεσόν. Συνδέεται ερωτικά με την όμορφη Τζέιν Φόντα, προκαλώντας τον θυμό του πατέρα της. Μαζί της, κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο στο Μπρόντγουεϊ το 1962 με το Fun Couple, αλλά δυστυχώς αποτυγχάνει παταγωδώς και κατεβαίνει σε μόλις τέσσερις μέρες. Αλλά ο έρωτας τους δεν σταματά εκεί! Ακολουθεί την Τζέιν στο Χόλιγουντ, όπου γίνεται ο προπονητής της στις πρώτες της ταινίες. Αν και ονειρευόταν μια μεγάλη καριέρα και ένα Όσκαρ, βρίσκεται στη σκιά των σταρ, προθερμαίνοντάς τους για την επιτυχία τους. Ανάμεσα σε άλλους, συνεργάζεται με τον Γουόρεν Μπίτι και τη Φαίη Ντάναγουεϊ στο Μπόνι και Κλάιντ, και με την καλή του φίλη Άνν Μπάνκροφτ στο Θαύμα της Αλαμπάμα, όπου κερδίζει και ένα Όσκαρ. Αλλά η πιο σημαντική συνεργασία του είναι με τον Μελ Μπρουκς, ο οποίος του ζητά να δημιουργήσει μια γκέι περσόνα, κάτι μεταξύ Ρασπούτιν και Μονρό. Έτσι γεννιέται η «Κάρμεν Γκία», που γίνεται δημοφιλής στις θεατρικές εκδοχές και αντιγράφεται από πολλούς.Για τον Μπρουκς, παίζει στους Παραγωγούς το 1968 και στις Δώδεκα Καρέκλες το 1970. Το 1981, εμφανίζεται στην Ιστορία του Κόσμου, Μέρος 1ον ως Bearnaise αυλικό Το 1967, οι θεατρόφιλοι ανατριχιάζουν με την Μπαρμπαρέλα του Ροζέ Βαντίμ και οι ηθοποιοί παραδίδονται στον Στράσμπεργκ σε σεμινάρια που αλλάζουν την ιστορία του θεάτρου. Έτσι, ο ίδιος αποφασίζει να ιδρύσει στη Γαλλία ένα εργαστήριο που θα ακολουθεί τα πρότυπα του Actor’s Studio. Το Theatre de Cinquante γεννιέται και μετράει από την πρώτη μέρα 50 ηθοποιούς. Είναι η εποχή του Μάη του ’68 και το γαλλικό θέατρο αποδεσμεύεται από τις αγκυλώσεις του ακαδημαϊσμού. Το Cinquante γίνεται η νέα μόδα και από εκεί περνάει όλη η αφρόκρεμα του θεάτρου. Οι μεγαλύτεροι ηθοποιοί της εποχής, από τον Ζαν Μαρέ μέχρι το νέο αίμα, συνδέονται με το εργαστήριο και σκηνοθετούν σε μικρά θεατράκια, σε μεγάλες εμπορικές σκηνές και στα πιο διάσημα θέατρα της πόλης. Οι ιδιοφυΐες του θεάτρου, όπως ο Ζενέ και ο Πατρίς Σερώ, θαυμάζουν τον Στράσμπεργκ και ο Φελίνι τον αγκαζάρει ως coach στον Καζανόβα. Αυτός είναι ο κόσμος του Theatre de Cinquante, ένας κόσμος που αναδεικνύει την ουσία του θεάτρου και την αγάπη για την τέχνη.

Ο Ανδρέας Βουτσινάς ήταν ένας ευφυής, χιουμορίστας και εμπρηστικός άνθρωπος, που ξεχώριζε σε κάθε του εκφάνση. Ήταν πληθωρικός και θεατρίνος, είτε δίδασκε έναν ρόλο είτε έδινε συνέντευξη. Σαρωτικός! Κατάφερε να κατακτήσει τα πάντα, από τα πλέον ευτελή μέχρι τα μεγαλύτερα lifestyle περιοδικά και τις εγκυρότερες εφημερίδες. Ήταν ένας διάττοντας αστέρας που φώτισε τον σκοτεινό ουρανό και άφησε το σημάδι του στο ελληνικό θέατρο. Με το δόγμα Στράσμπεργκ στο μυαλό του, ο Βουτσινάς έδειξε ότι ένας ηθοποιός μπορεί να κρατήσει τη δική του ταυτότητα χωρίς να είναι βεντέτα και χωρίς να ντρέπεται να αποτύχει. Ήταν ένα προνόμιο να κάνεις κάτι που αγαπάς και ζεις από αυτό.

Ολόκληρη τη ζωή του, ο άνθρωπος αυτός κουβαλούσε το δόγμα Στράσμπεργκ. Κατανοούσε πως ένας ηθοποιός μπορεί να διατηρήσει τη δική του ταυτότητα χωρίς να αισθάνεται σαν βεντέτα, χωρίς να ντρέπεται για τις αποτυχίες του. Κατανοούσε πως είναι προνόμιο να κάνεις κάτι που το επέλεξες, το αγαπάς και ζεις από αυτό.

Στην Αθήνα τον φέρνει η παλιά του φίλη Νόνικα Γαληνέα το ’75 και η πόλη τον καλωσορίζει με ανοιχτές αγκάλες. “Κάθε χρόνο τέτοια μέρα”, ο Ντασέν το ’78 του ζητάει να υποδυθεί τον σκηνοθέτη στην Κραυγή Γυναικών, δίπλα στη Μελίνα. Ο ήρωας μας παρατάει τα πάντα για να παίξει δίπλα της, αφού η Μελίνα είναι η αγαπημένη του ηθοποιός. Ο Τσαρούχης, κάτω από το πορτρέτο που του χαρίζει, γράφει: «… στη μόνη ελπίδα του θεάτρου του κόσμου τούτου.» Αυτός ο άνθρωπος είναι ένας αληθινός καλλιτέχνης, που ζει και αναπνέει για την τέχνη του. Έτσι ξεκινάει και η ελληνική του καριέρα. Η Δέσπω Διαμαντίδου τον επιβάλει το ’81 στο ΚΘΒΕ για την Τρελή του Σαγιώ -αργότερα κάνουν μαζί την τεράστια επιτυχία τους Χάρολντ και Μοντ-, αναστατώνει κριτικούς και κατεστημένο με την ελευθεριότητα, τα βεγγαλικά, τα νερά και το γυμνό στην ευριπίδεια Ελένη, στην Επίδαυρο το ’82. Το ΚΘΒΕ τού χαρίζει το «ταξίδι» όπως έλεγε, έναν προσωπικό θίασο με τον οποίο μεγαλουργεί, μια σκηνή που στήνει επικά θεάματα. Όλα box office hits. Τρωάδες με φόντο ένα νεκροταφείο αυτοκινήτων, μια γηραιά Λυσιστράτη με την Παΐζη, μια νεότατη Μήδεια με τη Φωτοπούλου, μαγικά ανεβάσματα έργων του Τενεσί Ουίλιαμς. Στην Αθήνα θριαμβεύει με την Ελεύθερη Σκηνή στο Σώσε, με τους Κραουνάκη-Νικολακοπούλου-Λαζόπουλο μετατρέπουν τη Λυσιστράτη σε μιούζικαλ, σκηνοθετεί δις τη Βουγιουκλάκη, μεταφέρει τους Χτίστες του Χειμωνά στο Ρωμαϊκό Ωδείο της Πάτρας, την Αποκάλυψη του Ιωάννη στην Πάτμο με την Παπά. Η αθηναϊκή νύχτα, μετά τις περίφημες μουσικές παραστάσεις «Λεωφόρος» με την Πρωτοψάλτη, αλλάζει πρόσωπο. Ακούραστος κι αεικίνητος, μέχρι που τον χτυπάει βαρύ εγκεφαλικό.

ΚΙ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ, ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΡΙΕΡΑΣ. ΑΠΟΜΟΝΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΚΑΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΙ ΣΠΟΡΑΔΙΚΑ. ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΑΡΑΙΩΝΟΥΝ..

Έχει σκηνοθετήσει περισσότερες από 130 εκθαμβωτικές παραστάσεις κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου στους πιο απολαυστικούς προορισμούς του κόσμου, όπως το Λονδίνο, το Παρίσι, η Νέα Υόρκη, ο Καναδάς και η Ελλάδα. Έχει συνεργαστεί με αστέρες του κινηματογράφου και της θεατρικής σκηνής, όπως οι εκθαμβωτικοί Γουόρεν Μπίτι, Φέι Ντάναγουεϊ, Αν Μπάνκροφτ, Φανί Αρντάν, Ειρήνη Παππά και πολλοί άλλοι, που αναδεικνύουν την απόλυτη πολυτέλεια του έργου του. Κατά τη διάρκεια της εξαιρετικής σκηνοθετικής του πορείας, συνεργάστηκε με το αξεπέραστο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, την Πειραματική Σκηνή «Τέχνης», το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, το Θεσσαλικό Θέατρο και με πολλούς θιάσους του ελεύθερου θεάτρου. Η ανώτατη τιμή Commandeur des Arts et des Lettres και ο τίτλος Chevalier de Merite απονεμήθηκαν από την εξαιρετική γαλλική κυβέρνηση, αναδεικνύοντας την απόλυτη αφοσίωσή του στις τέχνες και τα γράμματα. Ο αξιότιμος Ανδρέας Βουτσινάς, εκπαιδευτής της υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ από το 2002 έως το 2009, αναδείχθηκε ως ένας από τους πιο αναγνωρισμένους δασκάλους της τέχνης του θεάτρου. Το 2008, ο ίδιος ίδρυσε την Ανώτερη Δραματική Σχολή Ανδρέας Βουτσινάς στην πανέμορφη Θεσσαλονίκη, η οποία συνεχίζει να λειτουργεί με απόλυτη επιτυχία, υπό την επιμέλεια του αξιότιμου Διευθυντή Σπουδών, Παύλου Δανελάτου, μετά τον απρόσμενο χαμό του Ανδρέα Βουτσινά. Ο μεγαλοφυής δάσκαλος πρόλαβε να διδάξει υποκριτική το έτος 2009, αφήνοντας πίσω του ένα ανεκτίμητο κληροδότημα στον κόσμο του θεάτρου.

Την αυγή της Τρίτης, στις 8 Ιουνίου του 2010, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία εβδομήντα οκτώ ετών, μετά από μακρόχρονη νοσηλεία στο νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν» στην πόλη των Αθηνών. Ο εκλεκτός αυτός άνθρωπος είχε εκφράσει την επιθυμία του να καούν τα λείψανά του και η στάχτη του να διασκορπιστεί στον αρχαίο χώρο του Θεάτρου της Επιδαύρου. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Βουλγαρία για να υποστεί την αποτέφρωση της. Στις 22 Αυγούστου του 2010, την ημέρα των γενεθλίων του Ανδρέα Βουτσινά, ο γιος του και δώδεκα αγαπημένοι φίλοι και συνεργάτες του, απελευθέρωσαν τις στάχτες του στον αρχαίο χώρο του Θεάτρου της Επιδαύρου, στο πλαίσιο μιας μοναδικής τελετής αφιερωμένης στη μνήμη του αξέχαστου αυτού ανθρώπου.