Εκατομμύρια δάκρυα βροχής για τα αδικοχαμένα ζώα όλης της χώρας.
Μέχρι και ο ουρανός κλαίει και θρηνεί για την γενοκτονία των αθώων ψυχών στη χώρα μας.
Με γιορτουλες, τραγουδάκια, επιστολές, διαμαρτυρίες από κρατικές ΜΚΟ, δεν πρόκειται ποτέ τα ζώα να δουν μια άσπρη μέρα.
Τεράστια η υποκρισία.
Δεν την γιορτάζουμε ποτέ αυτή την γιορτή…
Έπρεπε να τη λένε παγκόσμια ημέρα της αθλιότητας.
Μονό αυτό το όνομα της αξίζει…
Να γιορτάσουμε τι;;;
Την καθημερινή κακοποίηση των αδέσποτων ζώων και των παραγωγικών???
Τα απίστευτα εγκλήματα που γίνονται εις βάρος τους από τις ίδιες τις αρχές της χώρας και τους ζωοφιλικους μηχανισμούς με νεοναζιστικές μεθόδους θανάτωσης μέσα στα θανατορια κρεματορια???
Να γιορτάσουμε τον πόνο τους, κλεισμένα μέσα στα άθλια κλουβιά???
Όταν εξαφανιστούν όλα τα αδέσποτα απο τους δρόμους και τα παράνομα κυνοκομεια -κολαστήρια, που λειτουργούν όπως θέλει ο κάθε δήμαρχος – δήμιος, μαζί με τις ΜΚΟ, οταν μάθουν οι κηδεμόνες τις υποχρεώσεις τους απέναντι σε αυτά τα πλάσματα που θεωρούνται ισότιμα μέλη της οικογενείας τους, κοινώς τετράποδα παιδιά, τότε ίσως γιορτάσουμε μια ημέρα που θα ονομάζεται…παγκόσμια ημέρα μη κακοποίησης ζώων…
“Στο πέρασμα του χρόνου, κάποιος μπορεί να δει και να πάθει πολλά, που δεν θα θέλει”. – Σολων
Η μόνη αλήθεια.
Ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει η επόμενη ήμερα.
Για να μην πούμε δηλαδή τι μπορεί να σου συμβεί την επόμενη ώρα.
Όλα ξεκινούν πάντα με καλή διάθεση, ενθουσιασμό, ακόμα και με παρά πολύ αγάπη. Είναι αρκετά από μονά τους αυτά τα τρία να ρίξουν φως στην ψυχή, να δημιουργήσουν το όραμα, να φτάσουν στον σκοπό και όλα αυτά να αποτελέσουν την πορεία προς το μέλλον…
… Και άδω έρχεσαι να συνειδητοποιήσεις ότι ενώ όλα αυτά είναι σωστά, ότι κάτι δεν πήγε καλά. Κάτι δεν δούλεψε όπως έπρεπε.
Έφταιξαν αυτά άραγε, η κάτι άλλο?
Φταίει η προϋπόθεση, η οι συνθήκες που δεν την αφήνουν να γίνει πράξη?
Βάση λογικής, όλα ανήκουν στη σύνεση και στην πρόνοια και όχι στην τύχη.
Υπήρχε σύνεση και πρόνοια?…
…Και με την τύχη τι έγινε?…
… Και βγάζουμε έξω τη λογική.
Γιατί κατά πως φαίνεται, επικράτησε η λογική του παράλογου, που αποπροσανατόλισε τα πάντα.
Το παράλογο λοιπόν και το λάθος αντέστρεψαν τους όρους τελείως…
…Και όλα αυτά διαρκώς εξελίσσονταν και το αποτέλεσμα ήταν ΤΙΠΟΤΑ…
…Και ενώ ο άνθρωπος φαίνεται να είναι κριτήριο των πάντων, κάπου, κάτι καλά, άδω στο ζωοφιλικό χώρο δεν έχει πάει.
Όποτε ΟΛΟΙ μας έχουμε αναρωτηθεί το γιατί, δεν έχουμε πάρει απάντηση με ένα διότι.
Έτσι λοιπόν, ας ρωτήσουμε το πως.
Πως φτάσαμε έως άδω?
Πως ενώ αγωνίζεσαι και προσπαθείς, δεν μπορείς να φτάσεις στον σκοπό σου?
Πως δεν μπορείς να δεις κάτι καλό να συμβαίνει στο μέλλον, ενώ τόσο πολύ το θέλεις?
Η απάντηση είναι απλή. Χωρίς να έχεις βάλει μυαλό από το παρελθόν, χωρίς να έχεις ένα σωστό παρόν, δεν υπάρχει μέλλον για τίποτα.
Το μέλλον θέλει προϋποθέσεις και σοφία, για να μπορείς να το μαντέψεις.
Δεν μπορεί να είναι στο έλεος και έρμαιο στην τύχη του για να προκύψει.
Με ένα λοιπόν ζωοφιλικό κίνημα που δεν έχει προϋποθέσεις, πως θα προκύψουν καλά πράγματα για το μέλλον?
Ας έρθουμε στα επί μέρους, λοιπόν.
Να δούμε τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή…
…Και μάλλον δεν θα είχαμε και πολλά να προσθέσουμε, από τα τόσα πολλά άρθρα μας για τα κακώς κείμενα του χώρου μας…
…Και φέτος τα ιδία προβλήματα μας ταλανίζουν.
Με τη μονή διάφορα ότι ο μπογιάς ήταν προ των πυλών, ενώ τώρα είναι μέσα στο κάστρο. Απλά να διαβείς την πόρτα του…
…Και ο μπογιάς πλέον είναι αλήθεια και είναι άδω.
Συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο, ότι Ο ΜΠΟΓΙΑΣ ΔΕΝ ΕΦΥΓΕ ΠΟΤΕ.
Κάθε φορά, απλά εκσυγχρονίζει τη μορφή του και προσφέρει τις υπηρεσίες του.
Μαζεύει αδέσποτα ζώα.
Σε διαφόρους νομούς της Ελλάδας, βγήκε παγανια.
Αυτή τη στιγμή, τον βλέπουμε σαν εταιρεία, που χρησιμοποιεί ο εκάστου δήμος, για εκκαθαριστές επιχειρήσεις.
Τι σοι εταιρεία είναι αυτή?
Άλλη μια ΜΚΟ?
Ξέρει από ζώα?
Γιατί οι εικόνες που έχουμε, άλλο μαρτυρούν.
Τι μπορεί να διαθέσει σε αυτά τα ζώα?
Πως θα διαχειριστεί το έργο του?
Πάντως, όχι όπως πρέπει…
… Και που θα καταλήξουν αυτά τα ζώα?
Προφανώς σε κάποιο άσυλο…
…Και από εκεί και περά, τι δικαιώματα θα έχει επάνω σε αυτά?
Ένα πράγμα είναι σίγουρο:
Ότι δεν πρόκειται να είναι εξασφαλισμένα από καλές συνθήκες ζωής…
…Και αφού γεμίσουν τα άσυλα, κάποια από αυτά τα ζώα, μπορεί να ξαναβγούν από εκεί, πάλι ως αδέσποτα, στην ιδία πολύ.
Όποτε το μετρό αυτόματα απέτυχε.
Σε κάποια μπορεί να γίνει ευθανασία, για να ξεμπερδεύουμε μια και έξω.
Κάποια είναι καταδικασμένα να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους φυλακισμένα στο άσυλο και κάποια αλλά να πάρουν το δρόμο του εξωτερικού, με άγνωστη τύχη, το γνωστό pet trafficking…
… Και βεβαία, μην σας φάνει παράξενο, αν μετά τον δείτε πιο σύγχρονο, σαν Αστυνομία Ζωών, επίσης μια άχρηστη και κερδοφόρα ΜΚΟ, που να θέλει να κάνει κουμάντο και στα δεσποζομενα και στα αδέσποτα.
Όσο για τους δήμους, τα λόγια είναι περιττά.
Αφενός είναι δήμιοι.
Γιατί αυτή την εντολή έχουν και εκεί που τελειώνει η αξιοπρέπεια, αρχίζει η δουλοπρέπεια.
Τέτοιες εντολές έχουν και αυτό θα κάνουν.
Ότι τους πουν από την Ε.Ε, βάση των ντιρεκτίβων-ζωογονημένων.
Εξολοθρεύστε τα αδέσποτα και στο τέλος τέλος, εξολοθρεύστε και τους ανθρώπους.
Πληρώστε φόρους και δημοτικά τέλη και ο δήμος θα διαχειρίζεται τα χρήματα σας και μέσω ιδιωτικών εταιρειών θα σας τα παρέχει όλα…
… Και αυτός τι θα κάνει δηλαδή?
Ολόκληρη τοπική αυτοδιοίκηση τι θα κάνει, αφού όλα θα πληρώνονται, για να γίνουν από κάποιους άλλους?
Η ευθανασία από άδω και περά, θα πηγαίνει σύννεφο.
Αφού πρώτα μας γίνει πλύση εγκέφαλου με την έννοια ευθανασία, με την έννοια επικίνδυνο ζώο, με την έννοια λυσσυποπτο, με την έννοια του καλααζάρ, με την έννοια ότι το αδέσποτο κρίμα είναι να ζήσει σε έναν κόσμο που βασανίζεται.
Ας το ξεμπερδέψουμε μια ώρα αρχύτερα.
Έτσι και αλλιώς, καταδικασμένο είναι.
Πρέπει με κάθε έννοια να γίνει πρώτα η ευθανασία του εγκέφαλου μας και μετά οποιαδήποτε άλλη ευθανασία βρίσκει πολύ εύκολα θέση στο μυαλό μας.
Ευθανασία κάνεις σε ένα ζώο, ΜΟΝΟ όταν είναι άρρωστο και κυριολεκτικά πεθαίνει…
…Και αυτό για να μην παρατείνεις την επιθανάτια αγωνιά του…
…Και αυτό πάλι είναι θέμα του πως το αντιλαμβάνεσαι.
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, θέλεις να κάνεις το Θεό, που δεν είσαι…
… Και με τα άσυλα, τι γίνεται?
Αντί να λιγοστεύουν, θα μεγαλώνει ο αριθμός τους?
Όλοι λένε όχι στα άσυλα της ντροπής, αλλά άμα αρχίσει να ξεφυτρώνει και ένα άσυλο σε κάθε δήμο, τότε τι έχουν να λένε, η τι θα έχουν να κάνουν?
Μήπως μερικοί επέμβουν, για να φύγουν αυτά τα ζώα στο εξωτερικό, εφ’ όσον το ίδιο το ΥΠΑΑΤ, αλλά και το ΥΠΕΣ, έχουν δώσει το πράσινο φως να μεταφέρονται σε τοπικά καταφύγια, στα όποια δίνεται διορία μόλις 15 ημερών και μετά τους γίνεται ευθανασία?
Για να περάσουν καλυτέρα?
Ποσά από αυτά υπάρχει δυνατότητα να υιοθετηθούν?…
… Και με τα υπόλοιπα τι γίνεται?
Γιατί τίποτα καλό δεν γίνεται από τις ΜΚΟ που ανήκουν στα τραστ, τα όποια είναι παραρτήματα της γνωστής πασίγνωστης παγκόσμιας οργάνωσης που στις ΗΠΑ θανατώνει εκατομμύρια αδέσποτα, δίνοντας απειροελάχιστα για υιοθεσία, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Για τις φόλες?
Κουβέντα δεν ακούμε.
Τι θα γίνει με αυτή την κατάσταση?
Φτηνός και εύκολος τρόπος μαζικής εξολόθρευσης, που κατά καιρούς λαμβάνει χωρά.
Γιατί έτσι βολεύει στη μείωση του αριθμού των αδέσποτων.
Ωραίος τρόπος και αυτός…
Έτσι, για να έχουν και έναν… ωραίο θάνατο…
Δεν βαριέσαι…
Αδέσποτο είναι…
Γιατί τόσο το υπολογίζουν.
Ο Όρος αδέσποτο για εμάς καλυτέρα δεν θα έπρεπε να υπάρχει.
Προτιμούμε το ελεύθερο.
Αλλά επειδή κάνεις δεν θέλουν να είναι ελεύθερος, η του αλλάζουν τον τίτλο, η του αλλάζουν τα φωτά, η τον καταδικάζουν σε θάνατο.
Αυτή είναι η δική τους άποψη για την ελευθερία.
Αλλά τι μπορεί κάνεις να πει, όταν η δική τους παιδεία είναι τόσο στρεβλή και δεν μπόρεσε να φτάσει βαθειά στη ψυχή τους, για να αποδώσει.
Με ποια λοιπόν προσόντα θέλουν να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο?
Πως μπορούν να μεταδώσουν παιδεία, ζωοφιλική παιδεία μάλλον στους άλλους, όταν οι ίδιοι στερούνται αυτής?
Με ποιο δικαίωμα μιλούν για πολιτισμό, όταν όλα διαρκώς εξελίσσονται κατά αυτού?…
… Και κατά τ’ αλλά, Χρόνια Πολλά για τα ζώα…
Για μια μόνο ημέρα.
Η Ανώτερη Δύναμη έπλασε τα ζώα για τον δικό του σκοπό, τον όποιο εσείς κακώς διαχειριζόμενα, αξίζουν μόνο μια ημέρα σεβασμού και όλες τις υπόλοιπες κακομεταχείριση και επιμένετε να γιορτάζετε αυτή την ημέρα, λες και κάτι έγινε.
Μια ημέρα για τα ζώα, μια ημέρα για το περιβάλλον, μια ημέρα για τη μητέρα, μια ημέρα για τον πλανήτη κοκ.
Όλα έχουν μια ημέρα, χωρίς κάνεις να σκάφτεται τι γίνεται με τις υπόλοιπες.
365 ημέρες το χρόνο.
365 ημέρες για κάτι.
Ας συγκεντρωθούμε τέλος πάντων…
…Και λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει…
…Και λίγη δικαιοσύνη επίσης δεν βλάπτει…
…Και στην τελική το πλημμέλημα υποτίθεται έγινε κακούργημα, για να εξυπηρετεί τον ζώα-φιλικό μηχανισμό των κρατικών ΜΚΟ και άλλων επαγγελματιών, για να εφαρμόζουν όπου θέλουν και όταν θέλουν τον νόμο κατά το δοκούν.
Φρένο στις πραγματικές κακοποιήσεις και στις μαζικές θανατώσεις των ζωών με “νόμιμες” ευθανασίες από το παρακράτος και τους παρατρεχάμενους θα μπει ποτέ άραγε, όταν τους καλύπτει το ίδιο το σύστημα, πολίτικο και δικαστικό???…
… Και λίγη καλοσύνη επίσης απέναντι στα ζώα, καλή θα ήταν.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΝ.
Έτσι κι αλλιώς ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ κατά τον Αριστοτέλη, έχει το εξής χαρακτηριστικό:
Μόνο αυτός αισθάνεται το καλό και το κακό, το δίκαιο και το άδικο και για τα υπόλοιπα.
Σε άλλη περίπτωση ΔΕΝ είναι άνθρωπος…
…Και όποιο χαρακτηρισμό μπορείτε να δώσετε.-
©ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
