Η Δεκαετία του ’80: Μια Χρυσή Εποχή

Παρά την οικονομική στενότητα που επικρατούσε στη χώρα μας, τη δεκαετία του ’80 λειτουργούσαν στην Αθήνα πάνω από 100 νυχτερινά κέντρα που απασχολούσαν πάνω από 700 μουσικούς και άλλους τόσους τραγουδιστές. Υπερδιπλάσιο ήταν το υπόλοιπο προσωπικό, σερβιτόροι, βοηθοί, ηχολήπτες, φωτιστές, ταμίες, λουλουδούδες, μαγείροι, λατζέρηδες, θυρωροί, βιομηχανία ολόκληρη. Οι πιάτσες ήταν: Στην Εθνική οδό ΑΘηνών Λαμίας που υπήρχαν τα κέντρα, ‘’Όνειρο’’, ‘’Ξημερώματα’’, ‘’Ένατον’’, ‘’Αμαπόλα΄΄, ‘’Παγκόσμιο’’, ‘’Κουινάν’’, ‘’Περίπτωση’’, (του Σιδηρόπουλου) ”Λαλέουσα” . Όλα αυτά στην άνοδο προς Λαμία.

Το καλύτερο ήταν τα ‘’Ξημερώματα’’ των Καραμουσαλή- Αγραπίδη. Το ‘’Όνειρο’’ είχε ο Σπύρος Κορδολαίμης, το ‘’Ένατον’’ ο Δημήρης Αδαμόπουλος που είχε και ‘’Lido’’ στην Ζωοδόχου Πηγής στην Αθήνα. Το ‘’Αριγκάτο’’ το είχε ο τραγουδιστής Ανδρέας Ζακυνθινάκης με τον αδελφό του. Αργότερα το πήρε ο Γιάννης Χέλιος, μετά ο Κώστας Κρικόπουλος  και τελευταίος ο Γιάννης Θυμάκης με το Μάνο Βλαστό και το μετονόμασαν ‘’Αμαπόλα”. Μετά την διασταύρωση της Κηφισιάς από την άλλη πλευρά στο κόμβο Βαρυμπόμπης λειτουργεί ακόμη το ‘’Έμπατη”. Στην κάθοδο της Αθηνώς-Λαμίας λειτούργησαν για λίγα χρόνια το ‘’Δώδεκα’’ του Παγκάκη και το ‘’Κανόνι’’ του Κώστα του Ζήνα (πατέρας της Πέγκυς). Γύρω στο ‘90 λειτούργησε για μια δεκαετία και το ‘’Carvel’’, ένα τεράστιο ωραίο μαγαζί που έκλεισε γύρω στο 2000. Ήταν λίγο πιό κάτω από τη γέφυρα των Λυμάτων στην κάθοδο. Άλλη μεγάλη πιάτσα ήταν η Λεωφόρος Αθηνών με τα μαγαζιά,’’Καραπατέας’’, ‘’Αναμνήσεις’’ (του Τσιμαχίδη) , ’Υδροχόος’’,”Απροόπτο’’ κ.α Στη Θηβών υπήρχε η θρυλική ‘’Λουζιτάνια’’ εκεί τραγουδούσε για πολλά χρόνια ο Γιώργος Ταλιούρης και η Ελευθερία Χριστοπούλου. Πιό πάνω υπήρχε ο ’Κριός’’,‘’Τοξότης’’ και ένα άλλο μαγαζάκι. Από την απέναντι πλευρά λειτούργησαν για πάνω από 30 χρόνια τα “Αραπάκια’’ του Χρήστου που φιλοξένησε όλους του ανώνυμους λαϊκούς τραγουδιστές και τραγουδίστριες. Πιό παλιά στη Θηβών λειτουργούσε και η ‘’Μαντουβάλα’’. Στη γωνία Πέτρου Ράλλη και Κηφησού λειτούργησε για πολλά χρόνια το ‘’Stop’’ των αδελφών Ξανθάκη. Αργότερα που το ενοικίασε ο Κώστας Παπασταύρου το μετονόμασε ‘’Ηλιοβασιλεματα’’. Απέναντι από τη διασταύρωση της Πέτρου Ράλλη με το Κηφισσό λειτουργούσε το ”Can Can” των αδελφών Γυγουρτάκη που φιλοξένησε όλα τα πρωτοκλασάτα ονόματα Βοσκόπουλο, Διονυσίου, Μελά, Χριστοδουλόπουλο, Ζαμπέτα, Νικολάου, Αγγελόπουλο κ.α. Στην Ιερά οδό υπήρχαν, το ”Σου Mου” παλιά τραγουδούσε εκεί ο Διονυσίου με την Aνθούλα Aλιφραγκή και πιο πέρα’ το ”Ηλιοβασίλεμα’’. Στη γωνία Πέτρου Ράλλη και Θηβών λειτουργούσε το ”Δεκατέσσερα” σε όροφο. Σέ όροφο λειτουργούσε και η ‘’Γνωριμία” του Αλέκου Μπατζάκα στο Κουκάκι. Στην οδό Λιοσίων λειτουργεί ακόμα η ‘’Φαντασία’’ των αδελφών Μενιδιάτη που μετά από εκεί την πήγαν στην οδό Κεφαλληνίας στο υπόγειο ‘’Σουίτα’’ και μετά στο Ελληνικό απέναντι από το τότε αεροδρόμιο. Κοντά στο ”Νuint Athens” στη οδό Καλύμνου, υπήρχε μια ιστορική ταβέρνα με ζωντανή μουσική που λειτούργησε πάνω από 50 χρόνια  ‘‘Ο Μιχαλάκος’’ Στην οδό Πατησίων λειτουργούσαν το ‘’Εβίτα’’, το ‘’Μονς Νιέρ’’ και το ΄΄Νuint Athens’’και τα τρία του Νίκου Σερετάκη. Τα δύο τευλευταία ήταν ισόγεια μεγάλα ιστορικά μαγαζιά που πέρασαν απο εκεί μέγάλα ονόματα. Στην οδό Μυθύμνης μεταξύ Πατησίων και Δροσοπούλου υπήρχε η ‘’Νεράϊδα της Αθήνας’’ που λειτουργησε κάποια χρόνια και ως κλαρινάδικο. Στο τέρμα της Πατησίων λειτουργούσε το ‘’Μουράγιο” των Κονιτοπουλαίων που πρωτού πάρει πάνω το νησιώτικο λόγω Πάριου ήταν ίσως το μοναδικό μαγαζί με νησιώτικα και αργότερα λειτούργησε ως μπουζουξίδικο με την επωνυμία ’Stork’’  . Πριν λεγόταν ‘’Ξημέρωμα’’ και ”Αδυναμία’’. Τραγουδύσε εκεί ο Χρηστάκης και Ψιλλόπουλος

Πιό κάτω στο τέρμα της Πατησίων μετά τη γέφυρα του τραίνου δεξιά από τη οδό Χαλκίδος υπήρχε ο θρυλικός ‘’Καλαμπόκας’’. μαγαζί που έκανε μόνο χορούς, ίσως τους περισσότερους χορούς της Αθήνας καθότι είχε το μεγαλύτερο χώρο. Εκτός από του ”Καλαμπόκα’’ και την ‘’Καλύβα’’ του Κώστα Τσίνη στη οδό Καυτατζόγλου δεν υπήρχαν τότε άλλα μεγάλα μαγαζιά. Δίπλα στην ‘’Καλύβα” ακριβώς υπήρχε το ‘’Καστέλλο’’ και αυτό μεγάλο μαγαζί γύρω στις 500 θέσεις που καταπιανόταν και αυτό μόνο με χορούς. Εκεί τραγουδούσε ο Μανιατάκης (έτυχε να τον ακούσω). Πιό πάνω από την ιδια πλευρά της Καυτατζόγλου υπήρχε ο ‘’Μύθος” του Δημήτρη Ντακούλη που είχε τα πρώτα ‘’Δειλινά ‘’ στην οδό Κέας. Στην οδό Αχαρνών λειτούργησε ‘’Του Τζίμη του Χοντρού’’ που αργότερα μετονομάστηκε σε ‘’Πανόραμα’’, πιό πέρα το ‘’Αννέτα’’ του Λευτέρη Ψιλοπούλου το ‘’Αλεξάντερ’’ πρωην κιν/φος ‘’Ρίντα’’ του Αλέκου Μπατζάκα που είχε και τη ‘’Γνωριμία’’ και το ‘’Λατρεία’’. Απέναντι από σταθμό Κάτω Πατησίων επί της οδού Αχαρνών λειτουργούσαν οι ‘’Αμπάρες’’ του Σπύρου Κορδολαίμη τραγουδούσε εκεί ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος. Στην οδό Ηπείρου  το ‘’Κύτταρο’’ του Μαργωμένου που είχε και το ‘’Φαληρικό’’ στις Τζιτζιφιές. Στο ‘’Κύτταρο’’ τραγούδησε για τελευταία φορά ο Στέλιος Καζαντζίδης το 1965. Στην οδό Αγίου Μελετίου υπήρχε η ‘’Νεραϊδα της Αθήνας’’ γνωστή από το τριπλό φόνο του Νίκου Κοεμτζή. Τραγουδούσε τότε εκεί ο Κώστας Καρουσάκης. Μπουζουξίδικα είχε και το κέντρο της Αθήνας. Στη οδό Αμερικής λειτουργούσε ο ‘’Ζορμπάς” πιο κάτω στη γωνία Αμερικής και Πανεπιστημίου υπήρχε η ‘Άθηναία”  του Αργύρη Παπαργυρόπουλου και πιό κάτω η ‘’Κάσμπα’’ του  Φουσκίδη. Στη οδό Φιλλέλήνων στο Σύνταγμα εκτός από τα καμπαρέ με επικρατέστερο η φημισμένη ‘’Copa Campana’’ αδελφών Κοράκη υπήρχαν και δυο σημαντικά μαγαζιά, το ‘’Elisse’’ και το ‘’Stor’’. Στο ‘’Stor’’ τραγουδούσε ο Σταμάτης Κόκότας, ο Γιάννης Καλατζής, ο Γιάννης Θυμάκης κ.α. Αργότερα το μαγαζί αυτό το πήρε ο Στράτος Διονυσίου και μετονομάστηκε ‘’Στράτος’’. Στην οδό Ζωοδόχου Πηγής κοντά στην Ακαδημίας Λειτουργούσε το ‘’Cin Cin’’ που μετονομάστηκε ‘’Lido’’ και υπάρχει ακόμη. Στο Γκάζι επί της οδού Πειραιώς Λειτουργούσε για μια πενταετία το μπουζουξίδικο ‘’Tourbo’’ του Τάσου Μπουγά. Στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας λειτούργησε για πολλά χρόνια το ‘’Μωρό’’ του Καλαποθαράκου που αργότερα έγινε ρεμπετάδικο και μετονομάστηκε ‘’Ενέα όγδοα’’. Στο τέρμα Αλεξανδρας αριστερά στην οδό Έσλιν λειτούργησαν για πολλά χρόνια στη δεκαετία του ‘70 οι ‘’Κάψες’’ με πρωταγωνίστρια τη Σούλα Μεταξά. Αργότερα το μαγαζί το πήρε ένας τραγουδιστής Πάνος Μιχαηλίδης και το μετονόμασε ‘’Ανατολή’’.

Εκεί πρωτοεπαιξε μπουζούκι ο Χρήστος Κωνσταντίνου σε παιδική ηλικία. Ένα ακόμη μικρομάγαζο υπήρχε πιό πάνω από ξενοδοχείο ‘’Caravel’’ απέντί από τον Άγιο Νικόλαο. Στο Σκοπευτήριο λειτούργησε για πολλά χρόνια το ‘’Χάραμα’’ του Παπαλαζάρου. Εκεί τραγουδούσαν μόνιμα ο Τσιτσάνης με την Μπέλλου και είχαν τον πιό καλό κόσμο. Μόνιμος θαμώνας, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Γιάννης Τσαρούχης, και όλοι οι διανοούμενοι της εποχής. Στο μαγαζί μέχρι που έφυγε ο Τσιτσάνης και η Μπέλλου υπήρχε πάλκο καθιστοί μουσικοί και τραγουδιστές όπως παλιά. Στην οδό Μεσογείων απέναντι από την Αγία Παρασκευή λειτουργούσε το ‘’Ελυζέ’’ και στη γωνία Μεσογείων και Ηρώων Πολυτεχνείου ήταν τα ‘’Λαϊνια’’ ένα πολύ ωραίο μαγαζί με φαγητό. στο Πικέρμι το ‘’Μον Ρεπό’’. Στο Διόνυσο υπήρχε χρόνια ένα μικρό μπουζουξίδικο που λειτουργούσε με πελάτες των βορείων προαστείων το ‘’Βουνό’’ Εκεί κοντά κοντά στη Δροσιά στη Λ. Μαραθώνος λειτουργούσε γαι πολλά χρόνια η ” Φωλιά” και ο ‘’Ζορμπάς’’. Στο Κουκάκι στη οδό Λαγουμτζή εκτός από τη ‘’Γνωριμία’’ λειτουργούσε και η ‘’Τριάνα”. Τα περισσότερα από αυτά τα μαγαζιά¸ που προαναφέρθηκαν ήταν δεύτερα και τρίτα , πρώτα θεωρούνταν τα μαγαζιά της παραλιακής και της Λ. Συγγρού. Στη κάθοδο της Συγγρού δημιουργήθηκε το 1985 το ‘’Ρεγγίνα’’ και πιό κάτω στη διασταύρωση με την Αμφιθέας υπήρχε ο ‘’Κυριάκος’’, μικρό μαγαζί που λειτούργησε για πολλά χρόνια. Δίπλα στην οδό Δοϊράνης και Σκρά, υπήρχε το “Αχίλειο’’ του Χρήστου Κυπριώτη που είχε απένατι και το ΄Ίφιγένεια’’ Στην άνοδο της Συγγρού εκτός από το ‘’Ιφιγένεια”,  λειτουργούσαν το ‘’Αθήνα’’, το ‘’Plau Boy’’ του Άλκη Νικολούζου, και το ‘’City’’ αδελφών Βοϊδονικόλα. Το ‘’City’’ ήταν στη στροφή Αμφιθέας. Δίπλα ήταν ο θρυλικός ‘’Διογένης’’ του Παπαθεοχάρη που είχε και το ομώνυμο ξενοδοχείο στο Πειραιά. Ο ‘’Διογένης’’ ήταν το πιό In μαγαζί της εποχής καθότι ήταν και φαγάδικο. Δεν πρόκειται για το σημερινό μεγάλο ‘’Διογένη’’, ήταν ένα μικρό μαγαζί 350 ατόμων αλλά ξακουστό. Σε ελάχιστα μπουζουξίδικα υπήρχε φαγητό και αυτό πρόχειρο για μια ανάγκη. Ο Διογένης διέθετε εξαιρετική κουζίνα και μάζευε το πιο καλούς αστούς πελάτες. Μόνιμος σταρ του  ”Διογένη’’ ο Φίλιππος Νικολάου που μεσουρανούσε τότε και στην συνέχεια ο Γιάννης Πάριος. Στην άνοδο της Συγγρού δημιουργήθηκε από τους αδελφούς Αδρακτά ένα ακόμη ωραίο μαγαζί το ‘’Τούνελ’’ και πιό κάτω η “Λεωφόρος” των αδελφών Πριόβολου. Στη παραλία στις Τζιτζιφιές υπήρχαν τέσσερα μεγάλα μαγαζιά: Στο Δέλτα ήταν ο ‘’Ποσειδώνας’’ που τραγουδούσε ο Φλωρινιώτης στο ξεκίνημά του που χάλαγε κόσμο . Εκεί κοντά υπήρχε και η ‘’Αδυναμία’’ του Λευτέρη Ψιλόπουλου που τραγουδούσε η Αννίτα Βεναρδου που ήταν τότε δημοφιλής. Πιο πέρα ήταν το ‘’Φαληρικό’’ του Μαργωμένου που τραγουδούσε κάποιες φορές εκεί ο Τσιτσάνης με την Αλεξάνδρα. Πιό πέρα ήταν το ‘’La Cite’’ που αργότερα έγινε ‘’Καρουσάκης’’, δίπλα ακριβώς η ‘’Νέα Αθηναία’’ του Χαλκιαδάκη μεγάλο μαγαζί που λειτουργεί ακόμη με την ονομασία ‘’Θέατρο’’ και τελευταίο στη παραλία των Τζιτζιφιών το ‘’Χρυσό Βαρέλι’’ του Χάρμα. Στην Καστέλλα υπήρχαν ακόμη δυό μαγαζιά το ‘’Cavo Doro’’ του Φωτάκου και το ‘’Αμαντέους’’ του Κρεμμύδα . Ένα ακόμη φημισμένο μπουζουξίδικο ήταν το ‘’Πειραιεύς 70’’ του τραγουδιστή Φώτη Στασουλάκη που με την επιτυχία του ‘’Όλες είσαστε ίδιες’’ χάλαγε κόσμο. Το ίδιο μαγαζί φιλοξενούσε στις δόξες του Γιώργο Κοινούση. Στο Φλοίβο υπήρχε το ‘’Serafino’’ το πρώην ‘’Κατίνα’’ εκεί τραγουδούσε στο απόγειο της επιτυχίας του ο Γιώργος Μαργαρίτης. Πιό κάτω εκεί που είναι και σήμερα η ‘’Νεράϊδα’’ της Παμέλας αργότερα του Κακέτση, πιό κάτω η ‘’Φαντασία’’, το ‘’Αρχιπέλαγος’’ του Γιδόπουλου μετά τα ‘’Νέα Δειλινά’’ του Μιχαηλίδη από τα πιό ξακουστά μαγαζιά που είχε πάντα το πιό ακριβό πρόγγραμμα. Λίγο πιό κάτω στα δεξιά της παραλιακής ήταν τα ‘’Δειλινά’’ που τα λέγανε ‘’παλιά’’ και πιό κάτω στη παραλία του Αγίου Κοσμά ήταν το το ‘’Stork’’των αδελφών Γιγουρτάκη . To ‘’Stork’’ ήταν το μεγαλύτερο μαγαζί που υπήρχε τότε χωρητικότητος 1500 ατόμων και έκανε πάντα βαριά προγράμματα με Βασκόπουλο, Μαρινέλλα , Πάριο κ.λπ. Πιο κάτω λειτουργούσαν μέχρι πρότινος τα ‘’Αστέρια’’ του Αργύρη Παπαργυρόπουλου, επίσης βαρύ μαγαζί που φιλοξένησε μεγάλα ονόματα στις δόξες τους, όπως Βίσση, Καρβέλα, Ζήνα, κ.α. Το ‘’Ποσειδώνιο’’ του Κοντόπουλου και το ‘’Show Center’’ του Ρέστη έγιναν στη δεκαετία του ‘90. Το ‘’Romeo’’ έγινε γύρω στο 1985. Τουλάχιστον έξι μπουζουξίδικα υπήρχαν και τη Βάρη, το ‘’Κυκλάμυνο’’ του Φύτρου τα ’Τρίκορφα’’ και ο ‘’Γαλαξίας’’ ο ‘’Λευτέρης’’ το ”Παλατάκι” και οι ‘‘Αναμνήσεις”.  Στην Λ. Βουλιαγμένης λειτούργησαν και εκεί για λίγο δυο μικρά το ένα λεγοταν ΄Άποκάλυψη’’ του Τζοβάνη. Ένα ακόμη  που λεγόταν ‘’Πλάζα’’ λειτούργησε για λίγο στη Λ. Βουλιαγμένης στη δεκαετία του ‘90 υπό τη τη διεύθυνση του μαέστρου Χάρη Λυμπερόπουλου, τραγουδούσε εκεί μεταξύ των άλλων και ο ηθοποιός Νίκος Ξανθόπουλος. Στην οδό Λενορμάν προς τον Κηφισσό λειτούργησε για λίγα χρόνια ένα ακόμη λαϊκό μαγαζί το ”Στούντιο”. Δύο ιστορικά λειτούργησαν στο Γαλάτσι, η ‘’Ομορφη νύχτα’’ του Τσιβγουτζίδη στην οποία πρωταγωνιστούσε η Γλυκερία στις δόξες της και οι ”Νταλίκες” του Μπαρμπαγιάννη που είχαν μόνιμο πρωταγωνιστή το Χρήστο Νικολόπουλο με το συγκροτημά του Γιώργο Σαρρή, Λεωνίδα Βελλή κ.α Στην οδό Γαλατσίου υπήρχε η ΄Άνεσις” πρώην κιν/φος που τραγουδούσε ο Βαγγέλης Περπινιάδης με τη Γιώτα Λύδια. Στην Πλάκα είχαν απομείνει ο ‘’Ζυγός’’ και το ‘‘Ζουμ”. Ταβερνομάγαζα με πλήρη ζωντανή ορχήστρα υπήρχαν σ’ όλη την Αθήνα με πιό γνωστά, την ‘’Κληματαριά’’ και την ‘’Ψάθα’’ στην οδό Δροσοπούλου. Την ‘’Αγραμπελη’’ τα ‘’Λαίνια’’ και ”Παβίλλιον” στην Αγία Παρασκευή. Το ‘’Εκτός Σχεδίου’’ και του ”Σαμπάνη” στα Πατήσια. Η ΄Άννα’’ του Μιχαλάκου, και η ”Ζακυνθινη Φωλιά” στην Πατεία Κολιάτσου. Στην Καλλιθέα λειτουργούσε μια μεγάλη ταβέρνα με μουσική η ‘’Ανατολή’’ ενώ στο Κουκάκι υπήρξε ο ‘’Παρθενώνας’’. Στο Βύρωνα το ‘’Κέφι’’, στους Αγίους Αναργύρους ο ‘’Κήπος’’ του Κρεββατά, κσι στο Περιστέρι λειτούργησε για πολλά χρόνια η ‘’Χωράτική Αυλή’’. Στο Γαλάτσι, υπήρχε η ταβέρνα του ‘’Κατσινόπουλου’’ και το ‘’Κάστρο’’, ενώ στην Κυψέλη υπήρχαν ΄Όι Φίλοι’’. Στο ρέμα Χελιδονούς στη Κηφησιά υπήρχε ο’ ’Ίμερος’’ ενώ στο κέντρο της Κηφισιάς ο ‘’Μπάμπης’’ και ο ‘’Μπόκαρης’’ ήταν φημισμένα μαγαζιά. Ένα σημαντικό μαγαζί που δημιουργήθηκε στη δεκαετία του ‘80 δίπλα στο ξενοδοχείο Carvel  είναι το του ‘’Taboo’’ Φώντα Βουγά. ‘Eνα μεγάλο μαγαζί που λειτούργησε μόνο για δυο σαιζόν ήταν στην οδό Μπακνανά εκεί που είναι τώρα κατάστημα του Σκλαβενίτη και ονομαζόταν ΄Όλυμπιά’’  Στη Νίκαια η ταβέρνα ”Κοκκινιώτισσα” λειτούργησε μονοπωλιακά για πολλά χρόνια ώσπου άνοιξαν οι ‘’Φιγούρες’’ που παρά την μεγάλη τους επιτυχίας δεν κράτησαν. Εκεί πρωτοεμφανίστηκε ο Γιάννης Πλούταρχος. Στις αρχές της Νίκαιας υπάρχει ακόμα το ‘’Τen Ten’’. Τι να πρωτοθυμηθώ… στην Πλατεία Αμερικής στην οδό Λευκωσίας λειτουργούσε για πολλά χρόνια ένα μικρό μπουζουξίδικο το ‘’Χόμπι’’ και κάτω από την Αχαρνών σε μια πάροδο το ‘’Αρχοντικό’’. Στην οδό Ιωνίας και Αγίου Μελετίου λειτούργησε για πολλά χρόνια ένα τεράστιο μαγαζί ο ‘’Δiας’’ του Θανάση Σταυρακάκη που λειτουργούσε κάθε μέρα με συνεστιάσεις καθότι ήταν μεγάλης χωρητικότητας. Εκεί έτυχε να δώ τον Ανδρέα Παπανδρέου να χορεύει βαριά ζεϊμπέκικα που του τργουδούσε η μεγάλη Σωτηρία Μπέλλου. Στο τέρμα της Αχαρνών υπάρχει ακόμα ένα μεγάλο ταβερνομάγαζο η ”Γοργόνα” και στη Λ. Δεκελείας υπήρχε ο ”Φάρος” του Στάθη Κουκουλάρη. Ένα ακόμη ωραίο μαγαζί (λειτουργεί ακόμη) έγινε στη δεκαετία του ‘90 στο Μαρούσι δίπλα στο Πύργο του ΟΤΕ, το είχε ένας Δημήτρης Δελβενακιώτης, δε θυμάμαι την επωνυμία του. Την ίδια εποχή είχε στηθεί και ένα άλλο μαγαζί στην Πεύκη στην Λ. Αμαρουσίου που λειτούργησε γαι δυο τρία χρόνια μόνο με χορούς αλλά έκλεισε σύντομα. Στο Κορωπί λειτουργούσε μέχρι το 2000 ”Τα κοτόπουλα του Τσεβά” ήταν μια μεγάλη ψησταριά με λαϊκά συγκροτήματα με πολύ δουλειά.Στην Πάρνηθα λειτουργούν ακόμη δυο τρείς αίθουσες και στηρίζονται σε γάμους και εκδηλώσεις. Από τα πιό γνωστά είναι το ”Αθηνα 82” και η ”Λάμψη” των αδελφών Μίντζα. Θυμήθηκα ακόμη μια ταβέρνα με ζωντανή μουσική υπήρξε στα Πετράλωνα στην οδό Τριών Ιεραρχών ‘’Οι χάντρες’’ και μια άλλη στη οδό Κεφαλληνίας πριν την Πατησίων το ‘’Χάνι’’. Μια ακόμη ωραία ταβέρνα που λειτούργησε με μουσική για πολλά χρόνια στη Λ. Αλεξάνδρας πίσω από το ξενοδοχείο ΖΑΦΟΛΙΑ στην οδό Δρόση προς του Γκύζη ήταν ο “Μπάμπης’’. Στην Πλάκα ο ‘’Μοστρός’’ και ο ‘’Καλοκαιρινός’’ είναι μαγαζιά με πάνω από 70 χρόνια διάρκεια. ‘Eνα διάστημα είχε γίνει η φημισμένη ντισκοτέκ ABC της πλατείας Αμερικής. Εκεί τραγουδούσε ο Γιάννης Βασιλείου και αργότερα ο  Χρήστος Αυγερινός  που είχε γνωρίσει μια περιστασιακή πρωτοφανή επιτυχία ’. Στην οδό Αγίου Μελετίου υπήρχε ένα μεγάλο μαγαζί που λειτούργησε για λίγο ως ‘’Κεντρί’’ και φιλοξένησε μεγάλα ονόματα όπως το Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Στα περισσότερα μαγαζιά έσπαγαν πιάτα μέχρι τη δεκαετία του ‘90. Λίγα ήταν αυτά που δεν είχαν πιάτα, λεγόμενα ‘’φαγάδικα’’ ‘όπως η Νεράιδα, Τα Δειλινά, Τ’ Αστέρια , Ο Διογένης και δυο-τρία ακόμη. Ελλιπής είναι η αναφορά στα μαγαζιά της Πλάκας διότι έκλεισαν με απόφαση του Δήμου Αθηναίων στη μεταπολίτευση. Το ‘’Βραχο’’ πρόλαβα το ‘’Θεμέλιο’’ , το ‘’Σκορπιό’’ του Κώστα Χατζή, τη ‘’Διαγώνιο’’, το ΄΄Ζυγό’’ και το ‘’Ζοομ’’ . Του ‘’Αρία’’ το επισκέφθηκα το 1976 κλειστό. Ξέχασα το σημαντικότερο μαγαζί το ‘’Πλακιώτικο Σαλόνι’’ του Δώδη που είχαμε γίνει και φίλοι και λειτούργησε μέχρι το 1996 Όμορφο ισόγειο μαγαζί με μεγάλη ιστορία. Θυμάμαι τραγουδούσαν εκεί η Κλειώ Δενανδου ο Τέρης Χρυσός και ο Γιάννης Βογιατζής. Το ‘’Περιβόλι του ουρανού’’ στη Λυσικράτους λειτουργεί ακόμα. Δύο ακόμη μαγαζιά  λειτούργησαν για κάποια χρόνια στη Βάρκιζα, το ”Οn the rocks”, και το ”Ribas”.Αυτά ήταν μόνο μερικά από τα πιο γνωστά νυχτερινά μαγαζιά της Αθήνας τη δεκαετία. Η νυχτερινή ζωή ήταν πλούσια και ποικίλη, προσφέροντας επιλογές για όλα τα γούστα και βαλάντια.

Η αθηναϊκή νύχτα τη δεκαετία του ’80 όντως έλαμπε. Πέρα από τις λαμπερές πίστες και τα άψογα μπουζούκια Τα μπουζούκια αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της αθηναϊκής νύχτας της δεκαετίας του 1980. Ήταν ο χώρος όπου άνθισε το λαϊκό τραγούδι, με τους σπουδαιότερους μπουζουξήδες και τραγουδιστές να γράφουν ιστορία. Ο ήχος του μπουζουκιού, οι λαϊκές μελωδίες και οι στίχοι γεμάτοι πάθος και συναίσθημα, γοήτευαν το κοινό και δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα ζεστασιάς και κεφιού.

Η δεκαετία του ’80 σημαδεύτηκε από μια άνευ προηγουμένου ποικιλία στα νυχτερινά κέντρα. Υπήρχαν μαγαζιά για όλα τα γούστα, από παραδοσιακά λαϊκά μέχρι μπουζούκια με έντεχνο πρόγραμμα, και από disco clubs μέχρι θεατρικές σκηνές με μουσικοθεατρικές παραστάσεις. Στις πίστες εμφανίζονταν θρυλικά ονόματα του ελληνικού τραγουδιού, όπως η Ρίτα Σακελλαρίου, η Σωκράτη Μάλαμα, ο Στράτος Διονυσίου, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Χάρις Αλεξίου, ο Νίκος Ξυλούρης, και πολλοί άλλοι. Τα νυχτερινά κέντρα της Αθήνας γέμιζαν με αστέρες του κινηματογράφου, επιχειρηματίες, πολιτικούς και κοσμικούς. Η νυχτερινή ζωή ήταν γεμάτη γκλάμουρ και φινέτσα.Πολλοί θυμούνται με νοσταλγία τα ξενύχτια στα νυχτερινά κέντρα της εποχής, με ατελείωτο χορό, τραγούδι και κέφι. Η αθηναϊκή νύχτα της δεκαετίας του ’80 άφησε εποχή και σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά. Παράλληλα με τα λαϊκά προγράμματα, η αθηναϊκή νύχτα της δεκαετίας του 1980 άνθισε και με τα ρεμπέτικα. Τα ρεμπέτικα στέκια γέμιζαν από κόσμο που ήθελε να ακούσει τους αυθεντικούς ρεμπέτες να παίζουν και να τραγουδούν.Πολλοί από τους θρυλικούς ρεμπέτες της παλιάς φρουράς, όπως ο Σπύρος Ζαγοραίος, ο Γιώργος Κόρος, ο Μανώλης Χιώτης και ο Στέλιος Βαμβακάρης, εμφανίζονταν σε ρεμπέτικα στέκια της Αθήνας, κρατώντας ζωντανή την παράδοση.

Ο χορός ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της διασκέδασης. Από τα παραδοσιακά λαϊκά τραγούδια μέχρι τα πιο σύγχρονα έντεχνα και disco, η πίστα γέμιζε με κόσμο που χόρευε ασταμάτητα. Το τραγούδι ήταν επίσης πολύ σημαντικό, με τους θαμώνες να τραγουδούν μαζί με τους καλλιτέχνες, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα συλλογικής χαράς. Τα νυχτερινά κέντρα αποτελούσαν σημαντικό χώρο κοινωνικοποίησης. Εκεί, οι άνθρωποι συναντούσαν φίλους, γνωστούς και συγγενείς, έρχονταν σε επαφή με νέα πρόσωπα και δημιουργούσαν νέες φιλίες. Η δεκαετία του ’80 ήταν μια εποχή αισιοδοξίας και ξεγνοιασιάς. Ο κόσμος ήθελε να διασκεδάσει και να αφήσει για λίγο στην άκρη τα προβλήματα της καθημερινότητας. Τα νυχτερινά κέντρα ήταν το ιδανικό μέρος για να ξεφύγει από την ρουτίνα και να ζήσει ξέγνοιαστες στιγμές.

Η δεκαετία του ’80 ήταν μια χρυσή εποχή για τα μπουζούκια, με μια πληθώρα από ταλαντούχους καλλιτέχνες να ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους και να γράφουν ιστορία στο ελληνικό τραγούδι. Η Χάρις Αλεξίου, με τη μοναδική φωνή και την εκφραστική ερμηνεία της, μάγεψε το κοινό και καθιερώθηκε ως μια από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες της Ελλάδας. Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, με την ιδιαίτερη χροιά της και την εκρηκτική σκηνική παρουσία της, άφησε το δικό της σημάδι στο έντεχνο και λαϊκό τραγούδι. Ο Νίκος Ξυλούρης, με την αυθεντική κρητική λύρα του και τον δυναμισμό του, έφερε το κρητικό τραγούδι στο προσκήνιο και αγγίξε τις ψυχές των ακροατών. Ο Στράτος Διονυσίου, με το βελούδινο λαρύγγι του και το αστείρευτο ταλέντο του, ερμήνευσε μοναδικά λαϊκά τραγούδια που αγαπήθηκαν από το ελληνικό κοινό. Η Ρίτα Σακελλαρίου, με την αισθαντική φωνή και το λαϊκό στυλ της, έγινε η “φωνή της νύχτας” και σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά.

Εκτός από τα ονόματα που προανέφερα, αξίζει να μνημονεύσουμε και άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες που άφησαν το στίγμα τους στα μπουζούκια τη δεκαετία του ’80, όπως η Βίκυ Μοσχολιού, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η Μαρινέλλα, ο Πασχάλης Τερζής, η Πόλυ Πάνου, ο Σταμάτης Γονίδης, η Λίτσα Διαμάντη, και ο Νίκος Παπάζογλου. Η δεκαετία αυτή όντως υπήρξε μια εποχή πλούσια σε ταλέντο και ποικιλία, προσφέροντας στο ελληνικό κοινό μια αξέχαστη μουσική εμπειρία.

 Η μουσική που δημιουργήθηκε στα μπουζούκια τη δεκαετία του ’80 άφησε ανεξίτηλα το σημάδι της στο ελληνικό τραγούδι και επηρέασε μετέπειτα καλλιτέχνες και μουσικά ρεύματα. Πολλά από τα τραγούδια που ερμηνεύτηκαν εκείνη την εποχή παραμένουν μέχρι σήμερα διαχρονικά και αγαπητά από το ελληνικό κοινό.Η δεκαετία του ’80 αποτελεί μια χρυσή σελίδα στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, χάρη στους ταλαντούχους καλλιτέχνες που την κοσμούσαν και που με τις ερμηνείες τους άφησαν ανεξίτηλα το σημάδι τους στις καρδιές του κόσμου.

Η δεκαετία του ‘80 σημαδεύτηκε από μια άνθηση της νυχτερινής διασκέδασης στην Ελλάδα, με τις ντισκοτέκ να αποτελούν το απόλυτο σημείο αναφοράς για τους νέους.

Barbarella: Βρισκόταν στην Συγγρού και ήταν από τις πιο ξακουστές ντισκοτέκ της Αθήνας. Φημιζόταν για την φουτουριστική διακόσμηση, τα εντυπωσιακά φώτα και την δυνατή μουσική .Jacky-O: Στεγαζόταν πίσω από το Hilton, στην Μιχαλακοπούλου, και αποτελούσε πόλο έλξης για την κοσμοπολίτικη Αθήνα. Ξεχώριζε για την ατμοσφαιρική διακόσμηση και τα live shows. Αυτοκίνηση: Ιδρύθηκε το 1979 στην Κηφισιά και έγινε σημείο αναφοράς για τους λάτρεις της disco. Γνωστή για την μεγάλη πίστα και τα θεματικά πάρτι. Boom-Boom: Βρισκόταν στην Πλατεία Αυδή και ήταν από τις πιο δημοφιλείς ντισκοτέκ της εποχής. Προσέλκυε πλήθος κόσμου με την δυνατή μουσική και τα ξέφρενα πάρτι.San Lorentzo: Στεγαζόταν στην οδό Βουλής και ήταν γνωστή για την κομψή διακόσμηση και την εκλεπτυσμένη ατμόσφαιρα. Απευθυνόταν σε ένα πιο sophisticated κοινό. Κύτταρο: Ιδρύθηκε το 1982 στην Πλάκα και λειτούργησε ως ντισκοτέκ αλλά και ως χώρος τέχνης και πολιτισμού. Ξεχώριζε για την underground ατμόσφαιρα και τα alternative μουσικά σχήματα.Ρόδον: Βρισκόταν στην Πλατεία Αμερικής και ήταν μια από τις πιο φημισμένες ντισκοτέκ της δεκαετίας. Γνωστή για τα θεματικά πάρτι και τα live shows με γνωστούς καλλιτέχνες. Vegas: Στεγαζόταν στην Πλατεία Κολωνακίου και αποτελούσε πόλο έλξης για την αθηναϊκή jeunesse dorée. Ξεχώριζε για την ατμοσφαιρική διακόσμηση και τα glamorous πάρτι.

Η δεκαετία του ’80 αποτελεί μια χρυσή σελίδα στην ιστορία των μπουζουκιών και του ελληνικού τραγουδιού, γεμάτη με ταλέντο, αισιοδοξία και αξέχαστες μουσικές στιγμές. Πολλοί άνθρωποι που έζησαν την αθηναϊκή νύχτα της δεκαετίας του ’80 κρατούν ακόμα ζωντανές τις μνήμες από εκείνη την εποχή. Θυμούνται με νοσταλγία τα ξενύχτια, το χορό, το τραγούδι και την αίσθηση ανεμελιάς. Η δεκαετία του ’80 άφησε το δικό της σημάδι στην αθηναϊκή νύχτα, δημιουργώντας αναμνήσεις που θα μείνουν χαραγμένες για πάντα σε όσους την έζησαν. Η δεκαετία του 1980 ήταν μια περίοδος αισιοδοξίας και οικονομικής ανάπτυξης. Ο κόσμος ήθελε να διασκεδάσει και να ζήσει έντονες στιγμές. Η αθηναϊκή νύχτα προσέφερε όλα αυτά, με τα κέντρα διασκέδασης να είναι γεμάτα από κόσμο κάθε βράδυ.